รูปถ่ายหลังยันต์พ่อเที่ยงน่วมมานาขนาด2นิ้ว

ฆราวาสสมัยสงครามอินโดจีน ถือเป็นอาจารย์ที่เป็นผู้คงแก่เรียนเป็นที่ยิ่ง สามารถทำให้เห็นจริงและรู้จริง มีคุณธรรมสำหรับผู้เป็นครูบาอาจารย์อย่างแท้จริง  ท่านมักถ่อมตนอยู่เสมอ ทั้งที่จริงแล้วเก่งนับว่าไม่เป็นรองใครได้เลย ยึดสัจจะเป็นที่หนึ่งแม้กายจะไม่ไหว แต่ได้ตั้งสัจจะไว้แล้ว ก็ทำให้ได้ แม้จะแค่เพียงวิชาเดียว หากได้ถ่ายทอดให้กัน ก็ถือว่าเป็นครูบาอาจารย์กันแล้ว มีครั้งหนึ่งพ่อเที่ยงจะหยิบพระจากบนหิ้งมาแจกลูกศิษย์ ด้วยหิ้งพระสูงท่านจึงต่อเก้าอี้ แล้วพลัดตกลงมา แขนจึงไปถูกกับเข็มสักที่ตั้งหงายอยู่ กลับไม่มีบาดแผลแม้รอยบางบอน แต่เข็มสักบิดเบี้ยวไปเลย ท่านก็หันมายิ้มแล้วบอกกับศิษย์ว่า "คนแก่แล้ว หนังมันหย่อนยาน เลยไม่เข้า" เมื่อครั้งไปเยี่ยมลูกศิษย์ที่ต่างจังหวัด ได้มีอาจารย์สักเจ้าถิ่นในแถบนั้นทราบเข้าก็เกิดไม่พอใจคิดว่าจะมาสักทับถิ่นจึงให้ลูกศิษย์ไปเชิญมาเพื่อเจรจาก็ไม่สามารถตกลงกันได้ พ่อเที่ยงจึงกล่าวว่า "ถ้าพวกท่านจับผมได้ ผมจะไปทันที" จากนั้นก็ลุกออกไป โดยที่กลุ่มลูกศิษย์นั้นไม่มีใครสามารถลุกจากพื้นได้เลย ว่ากันว่าวิชานี้ เสด็จเตี่ย ท่านก็เคยใช้ แม้กระทั้งปืนหรือมีดที่พกอยู่ ก็ไม่สามารถดึงหรือชักออกมาได้