พระกริ่งนิรันตรายหรือพระกริ่งฟ้าผ่าวัดดอน

เนื่องด้วยในปี พ.ศ.2480 สมัยที่ท่านเป็น‘พระครูกึ๋น’ นั้นเป็นช่วงที่เกิดสงครามอินโดจีน ในฐานะที่ท่านเคยเป็นทหารมาก่อน จึงมีความปรารถนาที่จะช่วยประเทศชาติตามวิสัยที่สมณเพศพึงกระทำได้ ปรารภที่จะสร้างพระกริ่งประภามณฑลขึ้น เพื่อแจกจ่ายให้แก่บรรดาลูกศิษย์ลูกหาและลูกบ้านทวายที่ไปออกสนามรบจึงเข้าเฝ้าสมเด็จพระสังฆราช (แพ)ณ วัดสุทัศน์เทพวราราม เพื่อทูลขออนุญาตจัดสร้าง และอาราธนาทรงเป็นประธานจุดเทียนชัยและกำกับการบวงสรวงจนเสร็จพิธีซึ่งสมเด็จพระสังฆราช (แพ) ทรงประทานอนุญาตให้จัดสร้าง พร้อมมอบแผ่นทองลงอักขระและชนวนพระกริ่งรุ่นเก่าๆ ที่สะสมไว้เพื่อใช้เป็นชนวนในการหล่ออีกด้วย  พิธีเททองและพุทธาภิเษกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ โดยในขณะทำพิธีฯ ได้เกิดปรากฏการณ์อัศจรรย์ขึ้นถึงสองครั้งสองคราต่อหน้าพระพักตร์สมเด็จพระสังฆราช (แพ) และผู้มาร่วมพิธีเป็นจำนวนมาก ครั้งแรกท้องฟ้าที่สว่างไสวอยู่กลับมืดครึ้มลงแล้วเกิดอสุนีบาตผ่าลงมากลางปริมณฑลพิธี จนเป็นที่โกลาหลแก่ผู้ร่วมพิธีแต่ปรากฏว่าไม่ใครได้รับอันตรายเลย ครั้งที่สอง ขณะที่สมเด็จพระสังฆราช (แพ) ทรงจับสายสิญจน์ในพิธีเททองสายสิญจน์เส้นหนึ่งได้ถูกลมพัดตกลงในเบ้าหลอมเนื้อโลหะที่กำลังร้อนแต่กลับไม่ไหม้ไฟ สร้างความเลื่อมใสศรัทธายิ่งสมเด็จพระสังฆราช (แพ) จึงทรงประธานนามพระกริ่งนี้ว่า "พระกริ่งนิรันตราย" แต่คนส่วนใหญ่มักเรียก "พระกริ่งฟ้าผ่า" ตามเหตุอัศจรรย์ที่เกิดขึ้น และเรียกติดปากกันมาจนทุกวันนี้